حضرت باب الحوائج ابوالفضل العبّاس (علیه السلام) فرزند
برومند اول پیشوای شیعیان حضرت امام علی (ع) و امّ‌البنین (س)، در روز
چهارم شعبان سال ۲۶ هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود.
مادرش فاطمه دختر حزام بن خالد از قبیله کلاب بود که نیاکانش همه از دلیرمردان عرب، و در شجاعت و دلیری مشهور بودند.
امام علی (ع)، ۱۰ سال پس از وفات حضرت فاطمه زهرا (س) با امّ البنین ازدواج
کرد. این بانوی مکرمه، سرپرستى فرزندان حضرت زهرا (س) را بر عهده گرفت و
آنان را حتی بیشتر از فرزندان خود دوست مىداشت.
امّ البنین اجازه نمی‌داد که او را فاطمه صدا کنند و می‌گفت: مرا فاطمه صدا
نکنید زیرا فرزندان حضرت فاطمه زهرا (س) با شنیدن این نام، به یاد غمهاى
مادرشان مى افتند و ناراحت مى‌شوند.
بنابراین، فاطمه بنت حزام را «امُّ البنین» به معنای «مادر پسران» نامیدند و
به این نام شهرت یافت چرا که ثمره ازدواج امام علی (ع) با وی، چهار پسر به
نام‌های عباس، عون، جعفر و عثمان بود.
هر چهار فرزند ام البنین (س) در روز عاشورای سال ۶۱ هجری در رکاب برادر و
سرور خود حضرت سیدالشهداء (ع) در کربلا، شربت شهادت نوشیدند.
درباره این سایت